Strachy i interesy
Wczoraj/dzisiaj (w okolicach północy) posłowie ludowi – pewnie nie w pełni to rozumiejąc – zalegalizowali „ustrój odgórny”, czyli wyrzucili do kosza konstytucyjne zapisy o politycznym suwerenie, którego imię NARÓD. Władza wie lepiej, co dobre dla Kraju i Ludności, a wyborcom wara od ważnych rozstrzygnięć – zdają się mówić ludowcy Polsce.
Demokracja sterowana święci tryumfy. Game-boy DT może jakiś czas spać spokojnie.
Był to wieczór ważny w historii Polskiego Stronnictwa Ludowego, które liczy sobie już wiosen tyle, ile minęło od 1895, ew. od 1903 roku. Takiej tradycji nie ma żaden inny ruch polityczny w Polsce (Polska Partia Socjalistyczna dogorywa gdzieś w zaułkach Warszawy, pulsując spazmem we Wrocławiu). W tradycji tej mieszczą się ludzie niezłomni, dla których Państwo i Naród były ponad wszystko: Witos, Rataj, Mikołajczyk. Tuż po II wojnie światowej (mało kto chce o tym pamiętać) Ludowcy byli jedyną siłą zdolną skutecznie rządzić krajem (zostali rozbici w drobny mak represjami bolszewickimi).
Ważność wczorajszego wieczoru wynikała z testu na przyzwoitość, jaki przeszli wczoraj reprezentanci ruchu ludowego w Parlamencie.
Jak nigdy, ludowcy wczoraj rozstrzygali o tym, czy ustrój/system reprodukowany od lat w Polsce ostanie się, czy zostanie poddany gruntownej dyskusji. Ustrój, który dopuszcza zmowy polityczno-gospodarcze kosztem Kraju i Ludności na rzecz geszefciarzy biznesowych i ich politycznych patronów.
Parlamentarzyści – podzieleni (zresztą, wbrew Konstytucji) na zwarte bloki partyjne – wczoraj niechcący ujawnili cały sens parlamentaryzmu: Kraj i Ludność, oddane w zarząd konkretnej kamaryli, albo mają w posłach swoich rzeczników i „ochroniarzy” interesu publicznego – albo są pozbawione jakiegokolwiek politycznego oparcia przed chciejstwem, nieodpowiedzialnością, dezynwolturą, rwactwem rządzących. Głosując przeciw powstaniu Komisji Śledczej – wsparli ten drugi wariant, czyli bezczelną pogardę dla dobra publicznego (uosabianego tu pojęciami Kraj i Ludność) i takąż pogardę „pionu wykonawczego” (rządu) wobec „pionu ustawodawczego” (parlamentu).
Wczoraj suwerenem politycznym w Polsce okazał się Rząd, kosztem Parlamentu. Tylko ludowcy mieli wczoraj rzeczywista władzę rozstrzygania, i postawili na konia, który doprowadzi do przyśpieszonych wyborów. Partie opozycyjne, instynktownie rozumiejąc powyższe, ryzykując nawet to, że na jaw wyjdą też ich rozmaite sprawki „z tyłu sklepu” – z niskich pobudek (docelowe obalenie rządu) – głosowały za demokratycznymi resztkami przyzwoitości Władzy. Partia rządząca, z oczywistych względów, głosowała przeciw komisji, która w gruncie rzeczy dokonałaby wiwisekcji jej kilkuletnich rządów pod kątem ustrojowo-systemowym (Konstytucja, prawo, deontologia, utylitarność, charytonika). Języczkiem u wagi pozostawało stronnictwo ludzi prowincji.
PSL, poniżane przez PO na każdym kroku, nie ma nic do stracenia ze strony komisji śledczej: wszak ma opinię tego, który twardo gra o „stołki” i „wpływy”, a koalicji nie ma co bronić, skoro ona przetrwa najwyżej kilka miesięcy. W dodatku – to mocny argument dodatni dla stronnictwa – Pawlakowi ludzie dali wcześniej prztyczka w nos oszustom, o których tu-teraz chodzi, wykreślając ich z listy „domów składowych”, ujawniając oszukańcze zamiary geszefciarzy. Dając zatem swoim posłom swobodę (odstąpiono od dyscypliny partyjnej w głosowaniu) – PSL uruchomiło osobiste dylematy poselskich-ludowych sumień. Każdy poseł, nie tylko ludowy, gra w jakimś środowisku poza-parlamentarnym, załatwia jakieś interesy, dzięki którym – liczy na to – nadal pozostanie w dobrej kondycji politycznej. Wie to poliszynel, wiedzą lokalni organizatorzy kampanii wyborczych. W tym sensie żadna komisja i żadne sądy „nie odkryją ameryki”.
Zatem każdy z ludowych posłów, który głosował po myśli PO, stracił znakomitą okazję (nie mogę nigdzie w internecie znaleźć imiennej listy pokazującej, kto jak głosował), by pokazać, że „słucha się” głosu wyborców (swoich rodzimych środowisk) a nie „partii władzy”.
Bardzo jestem ciekaw imiennej listy głosowania nad powołaniem komisji śledczej w sprawie praktyk lobbystycznych związanych z aktywnością Amber-Gold.